12 Νοεμβρίου 2019
Γράφει η Ειρήνη Γκέλη
Τις τελευταίες μέρες, κι όσο το κλίμα γίνεται πολεμικό, διερωτώμαι… βρε λες ξαφνικά η χώρα μου να γέμισε εθνικιστές; Ακόμη χειρότερα… ρατσιστές; Σκληρές και οι δύο λέξεις, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για κάθε γωνιά αυτού του πλανήτη.
Κοιτάζοντας γύρω μου τις γειτονιές της Θεσσαλονίκης, τα χωριά και τις πόλεις, που εδώ και χρόνια φιλοξενούν στον τόπο τους πρόσφυγες και μετανάστες, καταλήγω ότι τελικά o φόβος κυριάρχησε.
Φόβος… όπως τον νιώθει και τον εννοεί ο καθένας.
Προ ημερών άκουσα μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη από έναν νέο νομικό, που ασχολείται με τον προσφυγικό, και δεν ανήκει στην Αριστερά. Το διευκρινίζω γιατί έχει τη σημασία του.
«Δεν γίνεται να βλέπουμε αναλογίες σε πρόσφυγες και πληθυσμό, όταν τα νησιά μας πνίγονται.»
Ναι αλλά σε κάποιες περιοχές, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες φτάνουν ή και ξεπερνούν τον αριθμό των κατοίκων. Και κάπως έτσι σκέφτεσαι ότι, ώσπου να αρχίσει η πολυπόθητη αποσυμφόρηση της χώρας, μάλλον θα πρέπει να βάλουμε όλοι πλάτη. Για πόσο; Στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει. Εκτός από εμάς, πλάτη θα πρέπει να βάλει και η Ευρώπη. Και φυσικά η Τουρκία, που με το παραμικρό μας κουνά το δάκτυλο εκτοξεύοντας απειλές.
Ο νόμος για το άσυλο είναι το πρώτο βήμα για τη διαχείριση του προσφυγικού. Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές πρέπει να πούμε ότι και αυτό χρειάζεται τον χρόνο του. Από το 2015 έχουν καταγραφεί μόνο 1.806 επιστροφές στην Τουρκία. Η κυβέρνηση βάζει στόχο τις 10.000 επιστροφές μέχρι το 2020. Μεγάλο το στοίχημα και δύσκολο στην εφαρμογή του. Μικρό το καλάθι που κρατάμε για τις 10.000 κι αυτό γιατί υπάρχει «γραφειοκρατία» μεταξύ των κρατών. Με πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα, ωστόσο, δεν αποκλείεται ο αριθμός να είναι πραγματικά μεγάλος.
Το προσφυγικό δεν προσφέρεται για πολιτική αντιπαράθεση. Τέλος!
Έβλεπα εικόνες από το Βαθύ της Σάμου, όπου πρόσφυγες και μετανάστες χτίζουν πρόχειρα σπίτια μέσα στο δάσος για να ξεχειμωνιάσουν. Μάλιστα η «παραγκούπολη» έχει χωριστεί σε γειτονιές. Αλλού μένουν οι Σύριοι… αλλού οι Αφγανοί… αλλού οι Αφρικανοί, για να μην υπάρχουν εντάσεις. Στο μυαλό μου ήρθε η «Ζούγκλα του Καλαί» και οι κάτοικοι της Σάμου. Αν οι ίδιοι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες έχουν χωριστεί σε «γειτονιές» υπό τον φόβο εντάσεων, οι κάτοικοι πώς θα πρέπει να νιώθουν στην καθημερινότητά τους;
Ψιλά γράμματα για κάποιους, που το έχασαν από την αρχή και σήμερα παραδίδουν μαθήματα ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και διαχείρισης. Αφήστε το αυτό στην άκρη γιατί δημιουργείτε πόλωση. Και στις κοινωνίες καίει ήδη ένα βραδύκαυστο φυτίλι, μην το πυροδοτείτε. Και επιτέλους ξεκολλήστε! Δεν είναι όλοι ρατσιστές ή εθνικιστές. Είναι άνθρωποι φοβισμένοι…αγανακτισμένοι, που δεν αντέχουν άλλο βάρος. Εξάλλου αν θέλετε να λέμε αλήθειες σε κάθε κοινωνία πάντα θα υπάρχουν τα άκρα. Ρατσιστές, μπαχαλάκηδες, αντιεξουσιαστές, ένα σωρό ανεγκέφαλοι, που περιμένουν μια σπίθα για να βάλουν μπουρλότο.
Ειλικρινά, τι δεν καταλαβαίνετε κάποιοι; Ή μάλλον, πού ακριβώς αποσκοπείτε;
Προσωπικά, δεν θέλω να πιστέψω και δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι της διπλανής μου πόρτας είναι εθνικιστές ή ρατσιστές. Οι Έλληνες και φιλότιμο έχουν και ψυχή…μόνο που τώρα πια τους κυριεύει ο φόβος για το αύριο.
Κινηθείτε συντεταγμένα, σε μια κοινή γραμμή. Αυτός εδώ ο τόπος, στο προσφυγικό, δεν έχει ανάγκη από διχαστικές «κορώνες». Δημιουργείτε εμφύλιο σε μια χώρα, που ακόμη μαζεύει τα κομμάτια από την οικονομική ύφεση.
Θα επαναλάβω… ο Έλληνας έχει φιλότιμο! Κάποιοι άλλοι μάλλον δεν έχουν…
